Tweet
Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto
Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto yu inceledim. Evet, Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto. Tabii ki adını kopyala yapıştır yapmak durumundayım, çünkü diğer türlü mümkün değil. Ufak bir araştırma ile öğrendiğim kadarıyla “ Yüzümü okşayacak el yok” gibi bir anlamı varmış. İtalyan şair David Maria Turoldo nun bir şiirinin dizelerinden gelmekteymiş. Mario Giacomelli isimli fotoğrafçı buradan ilham alarak aynı isimde bir kitap çıkarıyor. Parfümör de bu kitaptan ilham almış. Elimde malesef bir şişesi yok, keşke olsaydı. Şişe görüntüsü yukarıdaki gibi.
Kokuyu sample kapağından kokladığımda koyu yeşil otlar, deri kemer vari yumuşak, tozlu bir deri alıyorum. Çok aşağılardan biraz da sanki tatlı-tozlu baharatlar.
Açılışı pek alışıldık olmadık şekilde gerçekleşiyor. Köksü, buruk ve karanlık yabani otlar, aradan çok fazla seçilemese de, otların ardında kalmış citruslar ( tozlu,çok fazla asidik olmayan eski bergamot ön planda) ve baharatlar. Baharatları henüz seçemiyorum. Açılışı koyu, kapalı olmasına karşı, bergamot ile biraz canlandırılmış, dengelenmiş. Sanki bergamot yanında kokuyu fazla karanlık olmaktan kurtaran birkaç açık ve ferah yeşil nota da kullanılmış. Girişini biraz karalahana sarmasına ve ıspanağa benzettim. Durulan yabani otlarla birlikte dumansı bir tatlılık yükselmekte.
Kokuya çok tatlı olmayan, yine de yapısı gereği tatlı olarak nitelendirebileceğimiz tarçın ekleniyor, sanki biraz da karanfil. Tarçının belirginleşmesiyle, koku biraz daha Jacques Bogart Witness a benzer bir hal almakta. Witness gibi dumansı fakat tarçın o kadar tatlı değil. Witness daki meşeyosunu yerine adaçayı koyun, yani yeşil yönü tiz değil de, biraz daha mid-bass oynuyor Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino da. Witness’ ın karakter olarak biraz daha negatifi denebilir. Eklenen tarçın, yeşillerin köksü tarafını biraz daha ön plana çıkartmakta. Hatta hafiften tozlu karakterin yanında biraz topraksı karakter de eklemekte.
Koyu yeşil gövde gittikçe azalmaya devam ediyor. Bu kısmı şöyle düşünebiliriz; Karanlıkta, uzun yeşil bir çubuk düşünelim. Yakıyoruz, yandıkça aşağıya doğru kısalıyor. Bu kısalma esnasında, boyunda aydınlattığı her bir noktada farklı notalar var. En tepede tozlu, hafif asidik bergamot ve ferah yeşil otlar, biraz aşağısında tozlu, çok tatlı olmayan, hatta biraz topraksı dumansı tarçın. Orta kısımda gövdenin form değişikliğine dahil olan samansı, kuru tütün yaprakları, çok çok az kendini hissettiren tozlu deri.
Orta kısımdan sonra kokuya reçineler dahil olmakta ve tatlılık oranı artmakta, hatta neredeyse dumanlı-vanilik bir karaktere bürünmekte. Orta kısımdan sonra tam bir oryantal gibi davranmaya başlıyor io non ho mani che mi accarezzino. Tarçın tanelerini içerisinde eriten benzoin net bir şekilde hissedilmekte. Tatlı, sakızsı benzoin yanında, koku karakteriyle bütün, dumansı bir sandal ağacı hissedilmekte. Reçinemsi hissi de muhtemelen kehribar sağlıyor. Çubuk simülasyonunda son kısıma bunları da ekleyelim. Parlak nokta, çubuğun sonuna geliyor ve sönüyor. Geriye kalan tek şey, çubuğun küllerinden gelen duman. Aslında bir Adaçayı, Tarçın, Asilbent Sakızı, Sandal tütsüsü io non ho mani che mi accarezzino, ve çubuk üzerinde yanarken aydıtlattığı karanlıktaki her nokta da yardımcı notalar.
İçine girmesi zor, kompleks bir koku. Başlangıcından sonuna kadar epey bir değişim hissedilmekte fakat bir farklılık var. Bileğimdeki kokuyu yirmi dakika kadar koklamayıp daha sonra bileğimden derin bir nefes aldığımda ilk gelen koku başlangıcının aynısı, fakat 1-2 dakika sürekli olarak denediğimde derinleşmeye başlıyor, öyle de farklı bir yapısı var non ho mani che mi accarezzino nun. Direkt olarak bir kokuya da benzetemiyorum. Her ne kadar dumansı, toprak tozlu tarçın kullanımını Witness a benzetsem de ikisi arasında aşırı bir benzerlik yok. Witnessdaki tarçın çok daha tatlı, burada biraz karanlık bir formda. İlk denediğimde biraz Gucci Guilty Absolute i andırmıştı. Boyner’ e gidip GGA i bir bileğime sıkıp oradaki çalışan ile karşılaştırdık, biz üzerine konuşurken diğer çalışanlardan birisi de bana GGA sample ı getirdi iki tane, hediye etti, epey mutlu oldum
GGA ile pek de bir alakası yokmuş aslında, bitkisel topraksı - deri yönü herhalde biraz çağrışım yaptı. Kalıcık ve yayılıma gelirsek, sanki bu koku için pek de önemli değil. Sokakta kimsenin olmadığı, yağmurlu bir günde, bileğinize 1-2 sprey sıkıp, şehrin karanlık, yoldaki su birikintisine sokak lambasının yansımasının düştüğü sokaklarında, kulağınızda Noir Jazz bir albümle birlikte tecrübe edilesi bir koku sanki, yani en azından ben bu şekilde tecrübe ettim. Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino için dini ayinler, meditasyonlar vs. uygun görülebilir, evet o tarz bir koku. Aromatik otlarla açılıp, yeşil karanlık yapıdan reçineli, tatlı neredeyse vanilyalı oryantal havaya, baharatlarla taşınması, karanlık havasından hiçbir şey kaybetmeden bunu yapabilmesi onu farklı kılıyor. Şişe tasarımında da sanırsam Mario Giacomelli nin fotoğraflarından esinlenilmiş. Şişe kapağı sanki fotoğraflardaki rahiplerin kıyafetlerini andırmakta. Şişe rengi ve kapağının renk tonları da yine fotoğraftaki tonları.
Eveeet onun adı Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto. O bir ıspanak, o bir karalahana sarması. Kokunun aklıma düşürdüğü kare, teflon tencerenin en dibinde kalmış, yanmış, tencere teflon olmasına rağmen dibine yapışmış bir sarma görüntüsü oldu. Eminim ki yapan parfümör bunu amaçlamamıştır.
Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto yu inceledim. Evet, Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto. Tabii ki adını kopyala yapıştır yapmak durumundayım, çünkü diğer türlü mümkün değil. Ufak bir araştırma ile öğrendiğim kadarıyla “ Yüzümü okşayacak el yok” gibi bir anlamı varmış. İtalyan şair David Maria Turoldo nun bir şiirinin dizelerinden gelmekteymiş. Mario Giacomelli isimli fotoğrafçı buradan ilham alarak aynı isimde bir kitap çıkarıyor. Parfümör de bu kitaptan ilham almış. Elimde malesef bir şişesi yok, keşke olsaydı. Şişe görüntüsü yukarıdaki gibi.
Kokuyu sample kapağından kokladığımda koyu yeşil otlar, deri kemer vari yumuşak, tozlu bir deri alıyorum. Çok aşağılardan biraz da sanki tatlı-tozlu baharatlar.
Açılışı pek alışıldık olmadık şekilde gerçekleşiyor. Köksü, buruk ve karanlık yabani otlar, aradan çok fazla seçilemese de, otların ardında kalmış citruslar ( tozlu,çok fazla asidik olmayan eski bergamot ön planda) ve baharatlar. Baharatları henüz seçemiyorum. Açılışı koyu, kapalı olmasına karşı, bergamot ile biraz canlandırılmış, dengelenmiş. Sanki bergamot yanında kokuyu fazla karanlık olmaktan kurtaran birkaç açık ve ferah yeşil nota da kullanılmış. Girişini biraz karalahana sarmasına ve ıspanağa benzettim. Durulan yabani otlarla birlikte dumansı bir tatlılık yükselmekte.
Kokuya çok tatlı olmayan, yine de yapısı gereği tatlı olarak nitelendirebileceğimiz tarçın ekleniyor, sanki biraz da karanfil. Tarçının belirginleşmesiyle, koku biraz daha Jacques Bogart Witness a benzer bir hal almakta. Witness gibi dumansı fakat tarçın o kadar tatlı değil. Witness daki meşeyosunu yerine adaçayı koyun, yani yeşil yönü tiz değil de, biraz daha mid-bass oynuyor Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino da. Witness’ ın karakter olarak biraz daha negatifi denebilir. Eklenen tarçın, yeşillerin köksü tarafını biraz daha ön plana çıkartmakta. Hatta hafiften tozlu karakterin yanında biraz topraksı karakter de eklemekte.
Koyu yeşil gövde gittikçe azalmaya devam ediyor. Bu kısmı şöyle düşünebiliriz; Karanlıkta, uzun yeşil bir çubuk düşünelim. Yakıyoruz, yandıkça aşağıya doğru kısalıyor. Bu kısalma esnasında, boyunda aydınlattığı her bir noktada farklı notalar var. En tepede tozlu, hafif asidik bergamot ve ferah yeşil otlar, biraz aşağısında tozlu, çok tatlı olmayan, hatta biraz topraksı dumansı tarçın. Orta kısımda gövdenin form değişikliğine dahil olan samansı, kuru tütün yaprakları, çok çok az kendini hissettiren tozlu deri.
Orta kısımdan sonra kokuya reçineler dahil olmakta ve tatlılık oranı artmakta, hatta neredeyse dumanlı-vanilik bir karaktere bürünmekte. Orta kısımdan sonra tam bir oryantal gibi davranmaya başlıyor io non ho mani che mi accarezzino. Tarçın tanelerini içerisinde eriten benzoin net bir şekilde hissedilmekte. Tatlı, sakızsı benzoin yanında, koku karakteriyle bütün, dumansı bir sandal ağacı hissedilmekte. Reçinemsi hissi de muhtemelen kehribar sağlıyor. Çubuk simülasyonunda son kısıma bunları da ekleyelim. Parlak nokta, çubuğun sonuna geliyor ve sönüyor. Geriye kalan tek şey, çubuğun küllerinden gelen duman. Aslında bir Adaçayı, Tarçın, Asilbent Sakızı, Sandal tütsüsü io non ho mani che mi accarezzino, ve çubuk üzerinde yanarken aydıtlattığı karanlıktaki her nokta da yardımcı notalar.
İçine girmesi zor, kompleks bir koku. Başlangıcından sonuna kadar epey bir değişim hissedilmekte fakat bir farklılık var. Bileğimdeki kokuyu yirmi dakika kadar koklamayıp daha sonra bileğimden derin bir nefes aldığımda ilk gelen koku başlangıcının aynısı, fakat 1-2 dakika sürekli olarak denediğimde derinleşmeye başlıyor, öyle de farklı bir yapısı var non ho mani che mi accarezzino nun. Direkt olarak bir kokuya da benzetemiyorum. Her ne kadar dumansı, toprak tozlu tarçın kullanımını Witness a benzetsem de ikisi arasında aşırı bir benzerlik yok. Witnessdaki tarçın çok daha tatlı, burada biraz karanlık bir formda. İlk denediğimde biraz Gucci Guilty Absolute i andırmıştı. Boyner’ e gidip GGA i bir bileğime sıkıp oradaki çalışan ile karşılaştırdık, biz üzerine konuşurken diğer çalışanlardan birisi de bana GGA sample ı getirdi iki tane, hediye etti, epey mutlu oldum
GGA ile pek de bir alakası yokmuş aslında, bitkisel topraksı - deri yönü herhalde biraz çağrışım yaptı. Kalıcık ve yayılıma gelirsek, sanki bu koku için pek de önemli değil. Sokakta kimsenin olmadığı, yağmurlu bir günde, bileğinize 1-2 sprey sıkıp, şehrin karanlık, yoldaki su birikintisine sokak lambasının yansımasının düştüğü sokaklarında, kulağınızda Noir Jazz bir albümle birlikte tecrübe edilesi bir koku sanki, yani en azından ben bu şekilde tecrübe ettim. Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino için dini ayinler, meditasyonlar vs. uygun görülebilir, evet o tarz bir koku. Aromatik otlarla açılıp, yeşil karanlık yapıdan reçineli, tatlı neredeyse vanilyalı oryantal havaya, baharatlarla taşınması, karanlık havasından hiçbir şey kaybetmeden bunu yapabilmesi onu farklı kılıyor. Şişe tasarımında da sanırsam Mario Giacomelli nin fotoğraflarından esinlenilmiş. Şişe kapağı sanki fotoğraflardaki rahiplerin kıyafetlerini andırmakta. Şişe rengi ve kapağının renk tonları da yine fotoğraftaki tonları.Eveeet onun adı Io Non Ho Mani Che Mi Accarezzino il Volto. O bir ıspanak, o bir karalahana sarması. Kokunun aklıma düşürdüğü kare, teflon tencerenin en dibinde kalmış, yanmış, tencere teflon olmasına rağmen dibine yapışmış bir sarma görüntüsü oldu. Eminim ki yapan parfümör bunu amaçlamamıştır.
Koku hakkında biraz araştırma yapmıştım fakat dediğiniz sayfa ile karşılaşmamıştım 
Yorum